Dialetto
Dedicata ai giocatori
Published
7 mesi faon
By
Nonnopipo
… e se i giocatori se la facessero tradurre chissà quante cose capirebbero!!
‘N tla mè testa gh’è la nebbia o l’è la mè immaginassion?
fora ‘l temp al passa sveltu e ‘s tira dréra anca i stagion
son setà sui mè scalin in mèss dla gent tanti ani fa …
im guardi in gir … chi l’è chi si??? … i son fina stracüntà!!!
i a guardi ben e dèss ma smea … si ma smea da cunuss
se propi propi mia la facia … fursi almenu una quai vus
ma si! l’è propi lü al vusava sempar mè ‘na strascé,
al bestemiava tacà l’arbitro e cun i pugn s’alsava in pé
oh Signur!!! mè l’è cambià!! l’è diventá insí tantu végg?
però … a guardà ben … un quai vün al sta anca pégg
‘dess im giri e guardi indrè, cun i öcc i rivi fin là int l’aria
vardal lí cul brav umett cun la ghigna un po’ bunaria …
l’ era giuvin … sui trent’ani quand andava a l’Alcarott
ma in tra cula i settant’ani in rivà in cinch e tri vott!!!
In cul grüppètt in pé a destra ghè in mèss un bèl fiulín
si…adess im na n’accorgi … i son mi da picinin
al mè siu Mario al mè pà Gino al Gügia al Lisca al Culunèl
tüti là in mèss d’la cürva e ‘l sògn l’è ancura püssè bèl
cul pruverbi al disa che … se ti ghè i cavéj russ
che ‘l to pa o prima o dopu ti la sbati gió ‘n tal puss
par furtüna l’è mia vera e cul fiulòtt ch’ l’ è lì setà
as capissa dai cavéi russ che visin al gh ha só pà
ghè ben tri generassion a scaldàs al cör par al Nuara
nonu, pà fin ai nivùd che da vusà i fan la gara
dl’ Alcarotti as riva al Piola int un viàg dentar la storia
e pö ‘s passa da travèrs sempar sül fil dla memoria
cunt al cör che ‘l pica fort quand al veda sti culúr
al fa viscà la lampadina alimentà dal nostr’amúr
dés vint trenta cinquant’ani int un fià hin passà via …
chi l’è viv e chi gh’ l’è pü chi ‘l büta giò una puesia …
im disvégi un po’ camüff cunt al sógn ch’ al viunda in testa
la mè Maja la nostra Maja mai nissün pü la calpesta …
… e una roba l’ è sicüra sensa tèma da sbaglià …
al nost amur par al Nuara al dürerà un’eternità.
Forsa Nuara tüta la vita
Nonnopipo
Novara perchè è la mia città, il Novara calcio perchè è la squadra della mia città, il dialetto perchè se il futuro è una porta il passato è la chiave per aprirla. Forsa Nuara tüta la vita.

Scelti per te

Vöri scrif una bèla cuntula par al nostar Diretur
da purtas drèra al mercà quand al cumpra i giügadùr
l’avrà marcà cus l’è ch’a serva par mia fa la fin dal lifròch
basta légg i indicassiòn e ti sè già avanti d’un bèl toch.
Al purtiér l’è l’ünich ruolo che ’nt al temp l’è mai cambià,
giò la in fund tüt d’im-par-lü al pensà madumà a parà
I difensur in mèss a l’area dess i a ciaman “i centrali”
una volta “liber e stopper” sensa cacià insì tanti bali
Dü tersin vegia manera e un median che al magnulava
cume al Rocca da Castrovillari che i aversari i a impicava
Un’ala svigia a saltà l’oman cume al faseva al Gavinèl
sü la destra l’era una schegia e a guardal l’era fin bèl
Pò agh vöra un ragiunàt, fursi un geometra però l’è méj
vün ch’al giöga tanti balón quant’in testa agh n’ha ‘d cavéji
Sü!! truvuma un “triquartista” vün da cui cunt i pé bon
cume al Lüisìn Giannini che süi pé at meteva al balòn
dess a manca chi ‘l fa i gol, un lipagiòn bèl grand e gross
vün che tüti i difensur, manumà a pensàgh is cagan doss
vün cun al cör dal Pinamonte generùs ‘mè una dacquadura
Fabio Enzo, Jacomuzzi, al Ricu Bramati e tanti àltar ancura
Una panchina digurdì cun tri o quatar giuvnutèl
una brancà da “senatur” da spedì in camp sül püssè bèl
‘dèss parluma dal padròn, cul Giügastròn d’ un milanés
ch al venda püra a chi ch’ al vöra magari anca a un giargianés
ma ch’as la cacia ben in testa e ch’as na faga una rasòn
che s’ al fa ‘na quai vacàda igh curùma dré cunt al furcòn
Già ch’ i son dré a scriv tre rimi, senssa pretesi e senssa boria
végnan in mént i tri delinquent ch’ i hin scrivü la fin dla nostra storia
i riporti mia i so tri nom parchè im fan gni vojia da tra sü
i preghi però al Giügastròn da fa che sta storia as ripéta pü
e “giügastròn”, car al mè Ferranti, l’è una una dulsa definission
riservà cun simpatia a chi par giügà l’è purtà drera al balòn
Un pensér cun tanta speranssa e un augüri a l’ alenadùr
avégal chì sü la nostra panca sti tranquil l’é un grand unùr
‘Dèss tiri via al distürb e i cùri a fa anca st’ ann l’abunament
sperand che l’”emiro” Altamimi am farà mia ciapà un quai spuvént.
Nonnopipo

Un altr’ ann l’ è in viá ch’al finissa e cumencia un ann növ …
… però, giüst par fa un po’ al sufistich e par mia passà da smorbi, sarissi cuntent anca d’ un ann da secunda man.
Si … insuma, mè ’s poda dì, ècu: vün da cui giá duvrá.
Un ann giamò ténc e liss cume i calson cört chi purtavan indoss una volta, un ann un po’ bulà e sgarblá ‘mè i ginöcc strüsà sü la tèra d’un campètt dal fulbar in periferia, un ann immarlatá ‘mè la roda d’ una biciclèta ch’ l’è ‘pena passà in mès dla palta. Am piasarissa anca ch’ al pudissa véss lungh ‘mè i eran lungh i ani una volta, quand i finivan pü parchè is misürvan mia cüntand i dì che i passavan, ma guardand i stagiòn che cambiavan dasiòt dasiòt, sensa prèssa, mia ‘mè dèss che sa scunfundan tra da lur.
Am piasarissa un ann cun al giasc da dicembar fin genár e magari un toch da febrar,
cun i candilö tacà suta i grundón e i foss gelà da un giasc spèss quatar dit, indua as faseva scülgarola.
La primavera pulida e fresca, quand i rundanin, d’un ann a l’altar, ti a cunussevi vün par vün.
E pö un’ està cun i tempural a rump la calùra, intrament che i cuntadin guardavan cun la man tacá la frunt da quala diression muntava sü al négar e disevan : ” se ‘l tempural al vegna dla muntagna, ciapa la sapa e va in campagna, ma se al munta dal Munfrá ciapa la sapa e scapa a cá” … un para d’uri e un mèss litar al circul e pö i turnavan indré a finí la giurná, mia cume dess che un’ ura d’acqua la fa disastar.
Pö rivava l’ autün, duls ‘mè ‘ l must d’ üga pistá cunt i pè e cunt i scussalin ligà dal fioch blö suta al barbarott, inissiava la scola … e anca al campiuná dal fulbar … dèss inveci la prima partida la fann dré feragust, quand la gent l’è al mar e in muntagna… mah!!!!
E già ch’ i son tirà man al fulbar, i darissi un toch da vita par respirá ancura una volta l’ aria dl’ Alcarotti, l’aria d’ una partida dal campiuná dal mè Nuara … magari insèma i mè amis d’incö, e fass bagná sensa nacorgias dla nebia cume cula d’una volta, che tacá la rét dla cinta la diventava grighèra … ecco, vürarissi un ann cusí, cume cui che mai pü turneran indrera … un ann növ ma vécc … insuma, par mia fala lunga, un ann püssè giüst e unèst … indua chi l’è bianch ‘mè la fioca e chi l’ è negar cume i nivli che i hin in vià a purtà al tempural, i podan sta insèma dentar la stèss almanàch.
E pö un pensier i la dedichi a la mè squadra dal cör che par püssè d’ un sécul l’è traversà la vita d’una cità e dla sò pruvincia sensa mai cambià la facia, sempar lé, da quand l’è nassü fin rivà a un quai ann fa, quand un brav om l’è decidü che tüti i sò tifus i avrian pudü andà ancura in gir a testa alta e cun la schéna dritta. Grassie Sciur Ferranti, giügastron d’un milanes simpaticamént un po baüscia, che di volti a la spara püssè grossa da cula ch’ l’è, ma che ti sè vursü sumenà speransa e urgoli in cula tèra rigugliusa che tri raspatéc, sensa anima nè vargogna, i hin stai bon da sügà cume gnanca al Tardubi di sti temp. Sti tranquil, prima o pö tüt av turnerà indré, brüta maniga da vigliacòn, che i si scapà in mès dla not da scundòn, cume cui lévri che i curan parchè dréra gh han la vulp che la senta l’udùr dla vostra rassa carogna.
E prima da sarà sü al libar di augüri, un pensér i la riservi a tüti cui barlafüs che anca dopu tüt cul che l’è capità al nostar Nuara i hin ancura chì a scriv cunt al cör in man inveci che la pèna, süi pagini da stu blog.
Par ültim, a la fin dla féra, im senti da ringrassià e fà tanti augüri a tüti cui tifùs che i mòlan mia d’un milìm, e che tüti i volti che giöga al Nuara i hin sempar present, e di volti anca luntan da Nuara, par fa si che al nostar cör al poda cuntinuà a batt par cula maja, che l’è diventà nostra dopu che i suma rubà un toch da cul cél che i nostar sògn i hin culurà d’azzurro.
Forsa Nuara tüta la vita
Nonnopipo

Quand im trovi al Piola, che l’è la mè secunda ca, e senti parlà al dialèt, istintivament im volti a la ricerca da chi, in cul precis mument, l’è dré parlal.
Un po’ cume quand tit trovi luntan da Nuara, o adiritüra a l’estero, e at capita da sentì cula lengua cusì particular.
Ti vurarji sübit identificà al “pruprietari” da sta parlada, füssa mia d’ altar par ribadigh, urgugliusament la stessa pruveniensa e la cundivision sulidal dl’ identich idioma.
Parchè nüm, che i parluma al dialèt, i suma sicürament da Nuara, o quantumenu i n’ uma respirà l’aria fin da fiulìn.
Ti sculti cula parlada cusì particular, che g’ ha mai schiscià l’öcc a la réal Türin, e l’è luntanissima par cadensi e armunii a la püssè renta a nüm Milan, che sübit la ment la va a verificà se l’esista una quai cunuscensa cunt al tipu che ti gh è d’innai, süperand int un santi e amen tüti cui inütil cunvenevul.
Suma da Nuara, a basta cul, l’è una carta d’identità a pèl, ansi, a lengua, una testimuniansa a cel düèrt, e l’è sè cusì.
E sübit ti entri in sintunia cun ‘sta persuna, purtatur san da nuaresità, ambasciatur storich e cultüral e, ‘diritüra, Ministar di esteri dla to cità. Chissà se i Sindich che i hin guvernà Nuara eran, o i hin bon da parlà al dialèt? Da vün son sicür, l’era al Lisandar Bermani, che l’è scrivü di puesii che quand ti a légi it fan gni sü la pèl d’oca!!
Inveci al Sciur Nissün che ti ghè davanti al parla un dialèt cun la certificassion da madre lengua nuaresa.
Ma gh è un particular, che püssè da qualsiasi altra cundivision teriturial, e püssè da qualsiasi legàm pulitich, agh i identifica cume citadin dla santa madre patria nuaresa, as manifesta quand ti vegni a savé che al fradèl che ti gh è davanti l’è, anca lü, un tifus dal Nuara Calcio 1908: 1908 parchè nüm i s’evan mai falì, fin a quand una brüta rassa da manigold, nissün da Nuara, l’è pensà ben da fa sciüstrina di nostar sentiment e dla nostra storia. I cinés i disan da sétat sü la riva dal fiüm e spétà cun passiensa che, prima o pö, al cadavar dal to nemìs al passa. E cusì, par furtüna e giüstissia, ho legiü sta matina prestu, che la Guardia da Finansa gh ha pensà lé a dagh la pussibilità a l’ültim rivà da sta quadrascia da vigliacòn, d’ avegh tantu temp a dispusission pa imparà a légg e parlà al nuares, sbatandal in galéra. Che bèla nutissia, anca se, a dì ‘l vér, i provi un sentiment da tristèssa mis-cià a rabbia.
Ma lassuma pèrd sta brüta storia e turnuma al nostar amìs, che cume tì al ricorda al prufüm di ass da legn bagnà dla cürva dal mercà, che d’ invernu i giasciavan, e suta al prim sul dla primavera, i rinsecchivan fin al punto da büsgat al cü suta furma da schégia. Tai lì i dü nuares d’una certa età che in mèss d’ una strà i ricordan i giügadur che i hin fai part dla vita da tüti e dü, ben sètt sü vündas i eran nuares!!, al Tato Lena, al Canto, Mascheroni, al Lüisin Giannini, al Renatino Gavinelli supranuminà la freccia da Catignaga, al Testa Celestino da Cameri e cul che ancura incö l’è cunsiderà la bandiera dal Nuara, profugo dl’ Istria, ma nuares a tuti i efètt: al grand Nini Udovicich.
E cusì, cun un ricord dréra l’altar, i finissan par pruvà cumussion quand as va a finì a parlà dal President da cul Nuara, al geometra Santino, si, Santin e bom, parchè vün da famiglia ti la ciami mia par cugnom.
Is lassan dopu un po’, cinq, dés minut, forsi un’ura ‘bundanta, ma gh ha mia impurtansa. I s’ han mia scambià al numar dal telefono e gnanca i nom … l’è bastà sentì girà par aria una quai parola in dialet nuares par demulì qualsiasi mür, qualsiasi barriera: in fund a basta poch quand l’è tantu cul che ti gh è in man e int al cör. L’è stai sè truvas e cunussas luntan da Nuara par ricurdà l’Alcarotti e cui ass bagnà cunt una quai a-scheggia che ta spungeva la pèl dal cü.
‘Dèss al Piola l’ è tüt fudrà da pultruncini che mì i cuntinui a ciamà scagnìn, e al dialèt l’è sempar püssè rar sentil parlà, testimuniansa sincera che al témp al passa e i tradission is trasfurman in ricord, ma una speransa am piasarissa cultivà cun tenerèssa: che un dumàn, tra tantu temp, al nostar President dal Nuara “Fulbar Clab” la ciamaruma madumà cunt al sò nom, Massimo, cusì cume i ciamavan Santìn cul che l’è stai al mè President.
L’è l’augüri püssè sincer che igh podi fa.
E dopu che i dü nuares i s’ han salüdà e i hin andai ognün par la so strà, al durs dla man al va a sügà l’ümid di öcc, intrament che al cör e l’anima i süssüran cun infinì amur: “forsa Nuara tüta la vita”.
Nonnopipo
Cerca nel blog
NSN on Facebook

Telegram

Forza ragazzi!

I numeri di Virtus Verona-Novara

I numeri di Novara-Giana Erminio

Il mondo anormale

Se non ora, quando?

Il mondo anormale

Troppo cerebrale per capire che si può star bene senza complicare il pane

It’s a long way to Tipperary (it’s a long way to go)

Io odio i lunedì.

Lascia un commento