
Rabài sü i fargüi d’una nott ch’ la dorma mia,
i spèti al ciar dla matina che tüti i dübi al porta via,
al riva vers i cinq e mèsa e ti la vedi in luntanansa,
al tegna in man ‘na lampadina e t’ inlümina la stansa.
E la vita la ricumincia in dua al dí a drera s’ ha fermá…
la va avanti senza pressa cun la testa ben nebbiá
E cusì già da bun’ ura e dal Nuara sül col la sciarpa,
un sassulin m’ ho tirà via suta ‘l pé dentar ‘na scarpa
Entri int un bar: “am fa un cafè par curtesia e gentilèssa ?”
“Al sa, incö giöga al mè Nuara, e i vò un po’ da pressa!”
Tüti cui ch’ im guardan doss cume se füssi malá,
i a mandi da via ‘l cü sensa fai gnanca banfá
quasi tüti juventin, chi dal Milan, un quai interista,
ghè nissüna ch’ al sta fora da sta brüta spurca lista
Al cafè urmai l’è fredd quand i son finí ‘d cüntá,
a na manca gnanca vün, ìn propi tüti chí tacá
“I si bon da cavá ‘l vin quand la butt l’è grossa e piena,
i si gnürant cari i mè fioi e da istrüiv var mia la pena!!”
Al bundí, i la savuma, as veda fin a dla matina,
e ‘l vin bon, i la sann tüti, l’è ‘nt la butt ch’ lè picinina.
E a Nuara a diferensa da cui che g han la buca piena,
‘s cuntentuma di vansüsc ma sensa mai piegá la schena,
nè davanti al sciur padron nè davanti a l’ arrugansa,
e vusaruma “forsa Nuara” in puvertá e in abundansa
sensa mai vuré mis-ciass nè cun Milàn nè cun Türin,
parchè ‘l Nuara gh l’ avuma dentar da quand i seran picinin
incö giöga al mè Nuara sò pü gnanca cuntra chi
e la mè maia, cula azzurra, adess da cursa i vò a vistì
lé la spèta silensiusa ca riva prestu al sò mument
indoss a ti e insèma a i altri, vüna dés milacinqcent
Forsa Nuara tüta la vita
Nonnopipo
Lascia un commento