Rimaniamo in contatto

Dialetto

La siloria sensa i bö

Published

on

Succede quando mi incazzo per qualsiasi motivo, di ritrovarmi, senza volerlo, ad esprimere i miei pensieri e le mie ragioni ricorrendo all’uso del dialetto.

Si tratta sicuramente di un riflesso incondizionato, di quelli che aiutano il soggetto con l’incazzatura in corso d’opera, ad accrescere le proprie convinzioni e, contemporaneamente, riuscire ad incutere all’interlocutore di turno un certo disagio dovuto alla sua probabile scarsa capacità di traduzione, un po’ come avviene con gli svizzeri i quali, lasciandoti li come un pirla davanti alla loro arroganza teutonica, fanno finta di non capire l’italiano quando invece lo comprendono benissimo … o forse no, niente di tutto ciò??!!

È che, semplicemente, in dialetto ci si incazza meglio, ecco la verità!!

Così, dunque, il volgar ma dotto linguaggio, senza nulla voler togliere alla unificazione verbale voluta dall’Alighieri, assume un carattere di scarico delle tensioni, mentre il confortevole e tanto caro ai novaresi “ma va da via ‘l cü!!!”, che quando ci vuole non ha nessun epiteto in grado di sostituirlo degnamente, proprio come il nostro centroavanti per il quale non esiste alternativa alcuna, assomiglia ad un lavacro simile ad un percorso in una piscina di quei centri benessere tanto in voga di questi tempi.

A dire il vero, sempre allo stato attuale, non esiste nemmeno il centravanti titolare, perdutosi tra chili in eccesso, malanni muscolari di varia natura, e infargiú da stagión … ecco … i la savevi, i parli dal Nuara e incumencian a girám i bali, che pö i sarissan i cujón.

E giá chi suma in viá, adèss i devi fà una cunfession:

La prima volta che ho pugiá al pé dentar al mür da cinta dl’ Alcarotti, i gh’ avevi si e no vott o növ ani, (chi l’è che ‘m cunussa l’è giá fai i cünt, i altar che ‘s na rangian) vündas giügadur i purtavan indoss una maia russa, i altar vündas dal Nuara, inveci, una maia bianca.
E capivi mia parché la gent la vusava “forza azzurri”.
Ben, da alura ghè cambiá bèli gnenta : poch i capivi prima poch i capissi ‘dèss.
Strategii, tattichi, schema, tüti robi che par mi i cüntan cume al dü da picch quand la briscula l’è fiur.

A mi dal fulbar m’interessa madumá la part püssè puetica, cula che at fa batt al cör,
cula che t’obbliga a disvigiat prestu la matina dal dí dla partida e sentí li in bass sü ‘l stomich, un pés che as trasfurma quand al riva fin tacá al gardión, int un grupp che l’è sempar lì prunt a slenguás in lacrimi a la prima uccasión.

A Nuara la ciamuma al “magón”, giüst par rend l’idea, l’istéss da cula voia da piàng che ho ducià ‘n ti öcc di mè amis quand dò smani fa i suma perdü al derby sensa gnanca fa un tir vèrs la porta di biciulan.

E par tasè da dumenica passá, quand dopu la partida giügá in cula citá bèla ‘mè ‘n debít, i seri alégar cume una musca int un paés da stitich.

Ecco, se ‘dèss i duvissi guardà la rabbia che gh hó dentar, i vó ‘vanti a parlá dialètt fin a Nadal, quand a sücéda che suma tüti püssè bunari.

Ma ‘dèss no, ‘dèss son ancura rabius ‘mè ‘n gat salvadigh, e i gh n’ ho par tüti: a cumincià dl’arbitro, cul gran bastardón e vigliacón che gh ha mia avü ‘l curágg da sübià un rigur gross ‘mè la cüpula da San Gaudensi, l’alenadúr, i giügadúr, al timuniér e al padron dal vapur.

I vöri mia tirá in bal di scüsi, ma al mè Nuara m’ ha fai gní in ment la storia da cul padron dla cassina che, par lavrá la tèra, l’ era cumprá una gran bèla siloria, sensa peró vurè spend di altar sold par i bö che la siloria avrissan duvü tirá.

Vabè, sfugá m’ ho sfugá, anca se son ancura tribüla ‘mè l’intestin quand l’ incuntra una pürga d’oli d’ ricin, e posso sin da ora affermare che sabato sarò al mio solito posto, in quanto, come dice il mio Presidente de “Quelli dell’Alcarotti”, non si molla un cazzo e non si indietreggia nemmeno di un centimetro … toh … guarda un po’…devo essermi calmato veramente!!!!

Forza Novara tutta la vita … no questa assolutamente mai in italiano eh!!!

Forsa Nuara tüta la vita.

Nonnopipo

Novara perchè è la mia città, il Novara calcio perchè è la squadra della mia città, il dialetto perchè se il futuro è una porta il passato è la chiave per aprirla. Forsa Nuara tüta la vita.

Continua a leggere
Clicca per commentare

Lascia un commento

Dialetto

Dedicata ai giocatori

Published

on

… e se i giocatori se la facessero tradurre chissà quante cose capirebbero!!

 

‘N tla mè testa gh’è la nebbia o l’è la mè immaginassion?

fora ‘l temp al passa sveltu e ‘s tira dréra anca i stagion

 

son setà sui mè scalin in mèss dla gent tanti ani fa …

im guardi in gir … chi l’è chi si??? … i son fina stracüntà!!!

 

i a guardi ben e dèss ma smea … si ma smea da cunuss

se propi propi mia la facia … fursi almenu una quai vus

 

ma si! l’è propi lü al vusava sempar mè ‘na strascé,

al bestemiava tacà l’arbitro e cun i pugn s’alsava in pé

oh Signur!!! mè l’è cambià!! l’è diventá insí tantu végg?

però … a guardà ben … un quai vün al sta anca pégg

‘dess im giri e guardi indrè, cun i öcc i rivi fin là int l’aria

vardal lí cul brav umett cun la ghigna un po’ bunaria …

l’ era giuvin … sui trent’ani quand andava a l’Alcarott

ma in tra cula i settant’ani in rivà in cinch e tri vott!!!

In cul grüppètt in pé a destra ghè in mèss un bèl fiulín

si…adess im na n’accorgi … i son mi da picinin

al mè siu Mario al mè pà Gino al Gügia al Lisca al Culunèl

tüti là in mèss d’la cürva e ‘l sògn l’è ancura püssè bèl

cul pruverbi al disa che … se ti ghè i cavéj russ

che ‘l to pa o prima o dopu ti la sbati gió ‘n tal puss

par furtüna l’è mia vera e cul fiulòtt ch’ l’ è lì setà

as capissa dai cavéi russ che visin al gh ha só pà

ghè ben tri generassion a scaldàs al cör par al Nuara

nonu, pà fin ai nivùd che da vusà i fan la gara

dl’ Alcarotti as riva al Piola int un viàg dentar la storia

e pö ‘s passa da travèrs sempar sül fil  dla memoria

cunt al cör che ‘l pica fort quand al veda sti culúr

al fa viscà la lampadina alimentà dal nostr’amúr

dés vint trenta cinquant’ani int un fià hin passà via …

chi l’è viv e chi gh’ l’è pü chi ‘l büta giò una puesia …

 

im disvégi un po’ camüff  cunt al sógn ch’ al viunda in testa

la mè Maja la nostra Maja mai nissün pü la calpesta …

… e una roba l’ è sicüra sensa tèma da sbaglià …

al nost amur par al Nuara al dürerà un’eternità.

 

Forsa Nuara tüta la vita

 

Nonnopipo

Continua a leggere

Dialetto

bun 2023

Published

on

Un altr’ ann l’ è in viá ch’al finissa e cumencia un ann növ … 

… però, giüst par fa un po’ al sufistich e par mia passà da smorbi, sarissi cuntent anca d’ un ann da secunda man.

Si … insuma, mè ’s poda dì, ècu: vün da cui giá duvrá.

Un ann giamò ténc e liss cume i calson cört chi purtavan indoss una volta, un ann un po’ bulà e sgarblá ‘mè i ginöcc strüsà sü la tèra d’un campètt dal fulbar in periferia, un ann immarlatá  ‘mè la roda d’ una biciclèta ch’ l’è ‘pena passà in mès dla palta. Am piasarissa anca ch’ al pudissa véss lungh ‘mè i eran lungh i ani una volta, quand i finivan pü parchè is misürvan mia cüntand i dì che i passavan, ma guardand i stagiòn che cambiavan dasiòt dasiòt, sensa prèssa, mia ‘mè dèss che sa scunfundan tra da lur.

Am piasarissa un ann cun al giasc da dicembar fin genár e magari un toch da febrar,

cun i candilö tacà suta i grundón e i foss gelà da un giasc spèss quatar dit, indua as faseva scülgarola.

La primavera pulida e fresca, quand i rundanin, d’un ann a l’altar, ti a cunussevi vün par vün.

E pö un’ està cun i tempural a rump la calùra, intrament che i cuntadin guardavan cun la man tacá la frunt da quala diression muntava sü al négar e disevan : ” se ‘l tempural al vegna dla muntagna, ciapa la sapa e va in campagna, ma se al munta dal Munfrá ciapa la sapa e scapa a cá” … un para d’uri e un mèss litar al circul e pö i turnavan indré a finí la giurná, mia cume dess che un’ ura d’acqua la fa disastar.

Pö rivava l’ autün, duls ‘mè ‘ l must d’ üga pistá cunt i pè  e cunt i scussalin ligà dal fioch blö suta al barbarott, inissiava la scola … e anca al campiuná dal fulbar … dèss inveci la prima partida la fann dré feragust, quand la gent l’è al mar e in muntagna… mah!!!!

E già ch’ i son tirà man al fulbar, i darissi un toch da vita par respirá ancura una volta l’ aria dl’ Alcarotti, l’aria d’ una partida dal campiuná dal mè Nuara … magari insèma i mè amis d’incö, e fass bagná sensa nacorgias dla nebia cume cula d’una volta, che tacá la rét dla cinta la diventava grighèra … ecco, vürarissi un ann cusí, cume cui che mai pü turneran indrera … un ann növ ma vécc … insuma, par mia fala lunga, un ann püssè giüst e unèst … indua chi l’è bianch ‘mè la fioca e chi l’ è negar cume i nivli che i hin in vià a purtà al tempural, i podan sta insèma dentar la stèss almanàch.

E pö un pensier i la dedichi a la mè squadra dal cör che par püssè d’ un sécul l’è traversà la vita d’una cità e dla sò pruvincia sensa mai cambià la facia, sempar lé, da quand l’è nassü fin rivà a un quai ann fa, quand un brav om l’è decidü che tüti i sò tifus i avrian pudü andà ancura in gir a testa alta e cun la schéna dritta. Grassie Sciur Ferranti, giügastron d’un milanes simpaticamént un po baüscia, che di volti a la spara püssè grossa da cula ch’ l’è, ma che ti sè vursü sumenà speransa e urgoli in cula tèra rigugliusa che tri raspatéc, sensa anima nè vargogna, i hin stai bon da sügà cume gnanca al Tardubi di sti temp. Sti tranquil, prima o pö tüt av turnerà indré, brüta maniga da vigliacòn, che i si scapà in mès dla not da scundòn, cume cui lévri che i curan parchè dréra gh han la vulp che la senta l’udùr dla vostra rassa carogna.

E prima da sarà sü al libar di augüri, un pensér i la riservi a tüti cui barlafüs che anca dopu tüt cul che l’è capità al nostar Nuara i hin ancura chì a scriv cunt al cör in man inveci che la pèna, süi pagini da stu blog.   

Par ültim, a la fin dla féra, im senti da ringrassià e fà tanti augüri a tüti cui tifùs che i mòlan mia d’un milìm, e che tüti i volti che giöga al Nuara i hin sempar present, e di volti anca luntan da Nuara, par fa si che al nostar cör al poda cuntinuà a batt par cula maja, che l’è diventà nostra dopu che i suma rubà un toch da cul cél che i nostar sògn i hin culurà d’azzurro. 

Forsa Nuara tüta la vita

Nonnopipo

Continua a leggere

Dialetto

Giüstissia.

Published

on

Quand im trovi al Piola, che l’è la mè secunda ca, e senti parlà al dialèt, istintivament im volti a la ricerca da chi, in cul precis mument, l’è dré parlal.

Un po’ cume quand tit trovi luntan da Nuara, o adiritüra a l’estero, e at capita da sentì cula lengua cusì particular.

Ti vurarji sübit identificà al “pruprietari” da sta parlada, füssa mia d’ altar par ribadigh, urgugliusament la stessa pruveniensa e la cundivision sulidal dl’ identich idioma.

Parchè nüm, che i parluma al dialèt, i suma sicürament da Nuara, o quantumenu i n’ uma respirà l’aria fin da fiulìn.

Ti sculti cula parlada cusì particular, che g’ ha mai schiscià l’öcc a la réal Türin, e l’è luntanissima par cadensi e armunii a la püssè renta a nüm Milan, che sübit la ment la va a verificà se l’esista una quai cunuscensa cunt al tipu che ti gh è d’innai, süperand int un santi e amen tüti cui inütil cunvenevul.

Suma da Nuara, a basta cul, l’è una carta d’identità a pèl, ansi, a lengua, una testimuniansa a cel düèrt, e l’è sè cusì.

E sübit ti entri in sintunia cun ‘sta persuna, purtatur san da nuaresità, ambasciatur storich e cultüral e, ‘diritüra, Ministar di esteri dla to cità. Chissà se i Sindich che i hin guvernà Nuara eran, o i hin bon da parlà al dialèt? Da vün son sicür, l’era al Lisandar Bermani, che l’è scrivü di puesii che quand ti a légi it fan gni sü la pèl d’oca!!

Inveci al Sciur Nissün che ti ghè davanti al parla un dialèt cun la certificassion da madre lengua nuaresa.

Ma gh è un particular, che püssè da qualsiasi altra cundivision teriturial, e püssè da qualsiasi legàm pulitich, agh i identifica cume citadin dla santa madre patria nuaresa, as manifesta quand ti vegni a savé che al fradèl che ti gh è davanti l’è, anca lü, un tifus dal Nuara Calcio 1908: 1908 parchè nüm i s’evan mai falì, fin a quand una brüta rassa da manigold, nissün da Nuara, l’è pensà ben da fa sciüstrina di nostar sentiment e dla nostra storia. I cinés i disan da sétat sü la riva dal fiüm e spétà cun passiensa che, prima o pö, al cadavar dal to nemìs al passa. E cusì, par furtüna e giüstissia, ho legiü sta matina prestu, che la Guardia da Finansa gh ha pensà lé a dagh la pussibilità a l’ültim rivà da sta quadrascia da vigliacòn, d’ avegh tantu temp a dispusission pa imparà a légg e parlà al nuares, sbatandal in galéra. Che bèla nutissia, anca se, a dì ‘l vér, i provi un sentiment da tristèssa mis-cià a rabbia.  

Ma lassuma pèrd sta brüta storia e turnuma al nostar amìs, che cume tì al ricorda al prufüm di ass da legn bagnà dla cürva dal mercà, che d’ invernu i giasciavan, e suta al prim sul dla primavera, i rinsecchivan fin al punto da büsgat al cü suta furma da schégia. Tai lì i dü nuares d’una certa età che in mèss d’ una strà i ricordan i giügadur che i hin fai part dla vita da tüti e dü, ben sètt sü vündas i eran nuares!!, al Tato Lena, al Canto, Mascheroni, al Lüisin Giannini, al Renatino Gavinelli supranuminà la freccia da Catignaga, al Testa Celestino da Cameri e cul che ancura incö l’è cunsiderà la bandiera dal Nuara, profugo dl’ Istria, ma nuares a tuti i efètt: al grand Nini Udovicich. 

E cusì, cun un ricord dréra l’altar, i finissan par pruvà cumussion quand as va a finì a parlà dal President da cul Nuara, al geometra Santino, si, Santin e bom, parchè vün da famiglia ti la ciami mia par cugnom.

Is lassan dopu un po’, cinq, dés minut, forsi un’ura ‘bundanta, ma gh ha mia impurtansa. I s’ han mia scambià al numar dal telefono e gnanca i nom … l’è bastà sentì girà par aria una quai parola in dialet nuares par demulì qualsiasi mür, qualsiasi barriera: in fund a basta poch quand l’è tantu cul che ti gh è in man e int al cör. L’è stai sè truvas e cunussas luntan da Nuara par ricurdà l’Alcarotti e cui ass bagnà cunt una quai a-scheggia che ta spungeva la pèl dal cü.

‘Dèss al Piola l’ è tüt fudrà da pultruncini che mì i cuntinui a ciamà scagnìn, e al dialèt l’è sempar püssè rar sentil parlà, testimuniansa sincera che al témp al passa e i tradission is trasfurman in ricord, ma una speransa am piasarissa cultivà cun tenerèssa: che un dumàn, tra tantu temp, al nostar President dal Nuara “Fulbar Clab” la ciamaruma madumà cunt al sò nom, Massimo, cusì cume i ciamavan Santìn cul che l’è stai al mè President.

L’è l’augüri püssè sincer che igh podi fa.

E dopu che i dü nuares i s’ han salüdà e i hin andai ognün par la so strà, al durs dla man al va a sügà l’ümid di öcc, intrament che al cör e l’anima i süssüran cun infinì amur: “forsa Nuara tüta la vita”.

Nonnopipo 

Continua a leggere

NSN on Facebook

Facebook Pagelike Widget

Telegram

Ultimi Articoli

Copyright © 2017 Zox News Theme. Theme by MVP Themes, powered by WordPress.

%d blogger hanno fatto clic su Mi Piace per questo: