Quanti vòlti la matina t’ it disvégi e ‘nt la testa gira un quai cus che ti sè mia bon da ricurdá par inter. Al deva véss a stai un bell sògn alegar peró, vün da cui che ‘t lassan una sensassion da legeressa.
Si si, t’ sè fai un sògn; ma lü al giöga a scundalevra e na vöra mia savé da fass ved.
Ta smea d’ avegal li sü la punta dla memoria, ma pö, vigliaca logia, ta scapa via e gnent dal tütt, sa smorsa la lampadina e ti resti al scür.
Pö capita che quand ti sè drè a fa un quai cus, una qualsiasi roba…trach!!!, in t’un mument a sa s-ciarissa l’interno dla sciüca, cusí, tütt d’un culp, impruvvisament,
e tütt a diventa ciar ‘mè l’acqua ‘d funtana, ti pudarissi sta li tre uri da fila a ricurdá ogni particular dal sògn: da cui püssè impurtant fin rivá a inquadrà i fargüi che la memoria l’ è lassá indré.
E alura la va a finí che se t’ it trovi in mèss dla gent o in t’un negossi o in ufissi drè una scrivania, ti sè in viá che ti fè la figüra dal rimbambì, parchè ti ridi cuntent cume un purscèl impaltá, cunt una faccia un po’ da stüpid, da sicür un po’ da scemu.
Ecco, adess i ricord is fann un po’ ‘nibbiá…ma parchè am vegna la pèll d’oca e un grup in gula che as trasfurma sveltu ‘mè ‘l fülmin in t’ un magón che, sensa visá nissün, al duerda ‘l rübinètt di lacrimi?
E alura tütt al mund al pensará che at manca ‘na quai rudèla e che ti sè mia tantu a post, un tuanaga, un lifróch, insuma: vün matt ‘mè un sold stampá in prèssa.
Peró lur i sann mia che ti sè dre a ricurdá…
Int la mè testa ghè la nèbbia o l’è la mè immaginassion ?
fora ‘l temp al passa sveltu e ‘s tira drera anca i stagion.
Son setá süi mè scalin, in mèss dla gent tanti anni fa…..
….im guardi in gir…”chi l’ è chi si??”…i son fin a stracüntá!!
Suspètus i stréngi i öcc, e ma smea…si…ma smea da cunuss,
se propi…propi mia la facia…furse…almenu una quai vuss.
Ma si!! L’è cul fiulott, cul che ‘l vusava sempar ‘mè ‘n strascé,
al bestemmiava tacá l’arbitro e a pügn sará s’alsava in pé.
Oh Signur!! ‘mè l’è cambiá!!! l’è diventá insí tantu vegg??
ma a guardass in gir fai ben a ghè chi peró sta anca pegg!!
Adess im volti par indré e i öcc i rivan fin la int l’ aria,
ma l’è lü cul brav umètt cun la ghigna dulsa e bunaria?
l’era giuin…süi trent’ ani, quand al gneva a l’ Alcarott,
ma pürtropp i settant’ ani hin rivá in cinq e tri vott!!
In cul grüpètt, in pé a destra ghè in mess un bèll fiulin,
si…adèss im na nacorgi…son propi mi da picinin…
…al mè siu Mario, al mè pa Gino, al Gügia, al Lisca, al Culunèll.
inséma a lur lá in mèss dla cürva, guardai l’è ancura püssè bell.
Cul pruverbi al disa che, se in testa ti gh è i cavéi russ,
che to Pa, o prima o dopu, ti la sbati gió ‘n tal puss.
Par furtüna l’è mia vera e cul fiulón ch’ l’ è li setá,
as capissa di cavéi che visín al gh ha só Pa.
A ghè tri generassion a tifá par al Nuara,
Nonu, papá e i nivud che a vusá i fann la gara.
Dl’ Alcarotti as riva al Piola in un viagg dentar la storia,
e pö as passa da travers sempar sül fil dla memoria.
Cun al cör ch’ al pica fort quand al veda sti culúr,
al fa viscá la lampadina alimentá dal nostr’ amur.
Dés, vint, trenta, cinquant’ ani, int un fiá hin passá via,
chi l’è viv e chi gh l’ è pü, chi a scriva una puesia…
…sul ‘na roba l’è sicüra, senssa tèma da sbagliá…
…al nost amur par al Nuara al dürará un eternitá.
Forsa Nuara tüta la vita
Lascia un commento